Het grote probleem met verliefd worden

(naast natuurlijk de knagende onzekerheid
of ik haar signalen wel goed interpreteer,
het niet durven vragen of zij ook zeebenen heeft, 
de jaloezie als ze met iemand anders praat
-want hoe durft ze-
en de pijnlijk lege buik als ze er even niet is)

is niet zozeer het voortdurende hunkeren naar oogcontact,
een junkie worden, verslaafd aan haar aanraking en
de euforie als ze naar mij lacht

niet het reikhalzend uitkijken naar mijn naam
gesproken door haar zachte stem

niet het enkel nog naar háár willen kijken,
of naar mijn telefoon, in de hoop 
dat zij het is die appt

het probleem is
dat je soms al een relatie hebt