Sorry, je weet dat ik jou de schuld gaf
Ik vond je laf
Je richtte je woede op mama, op haar
en ik, als kleine, nam het waar
Ik zag jouw boosheid
en niet jouw pijn
Ik stopte het weg
En ik, "ik moet sterk zijn"
Deze overtuiging gaat al heel mijn leven met me mee
Weg van mijn eigen gevoel
Weg van jouw agressieve gedrag
Want "dat is echt iets wat niet mag".
En je was meer dan jouw gedrag
Je had ook een goede kant
Zo kon de haat liefde verhouding ontstaan
omdat ik je ook graag mag
Later, totaal in de knoop
Toen ik zelf ook zo boos op mijn lief kon zijn
Ik verbrak de relatie
want het was te veel pijn
Ik voelde de verantwoordelijkheid en
Nam de schuld op mij
Mijn eigen boosheid drukte ik weg
die had immers alles verknald
het was voeding voor depressie
Ik kwam er niet meer uit
ik leefde nu zonder mijn kracht
Het grote schuldgevoel had me nu in haar macht
Verantwoordelijk zijn en schuld op je nemen zijn niet één
Ik ontknoop
deze twee
En vergeef Papa
en mezelf
Sorry
Ik vergeef je
Ik hou van je
Dank je
