Rode kerstmis
Hoeveel levens moeten er nog beëindigd worden,
tot dat de leiders beseffen dat geweld zinloos is?
Hoeveel kinderen moeten sterven van de honger?
Omdat de akkers verwoest worden
via de hand van de oorlogen tussen 2 rijke naties?
De woorden ontsproten uit de mond
van de gewonde soldaat,
stervend in de armen van zijn kind;
worden mee gevoerd door de wind
naar de stille bewaarder van de vrede.
Deze staat machteloos toe te kijken,
hoe weer een wezenkind
pas vaderloos geworden,
hem naar zijn laatste rustplaats brengt
als een eenzaat in het leedwezen.
De heersers kennen geen verdriet,
alleen een onlesbare dorst
naar een nog grotere macht,
hun handen wassend
in het onschuldige vergoten bloed.
Hun industries draaien op volle toeren
om nog meer wapens te maken.
Die op hun beurt de kogels
stuwkracht geven naar het dodelijke doel.
Dat toevallig in het vizier loopt.
Hun krijgers zijn geprogrammeerd
om nog meer wapens te hanteren.
En in de modder doorweekt
met het bloed van hun gesneuvelde makkers
van één etmaal, geijkt door het tijdsgewricht.
tot dat de leiders beseffen dat geweld zinloos is?
Hoeveel kinderen moeten sterven van de honger?
Omdat de akkers verwoest worden
via de hand van de oorlogen tussen 2 rijke naties?
De woorden ontsproten uit de mond
van de gewonde soldaat,
stervend in de armen van zijn kind;
worden mee gevoerd door de wind
naar de stille bewaarder van de vrede.
Deze staat machteloos toe te kijken,
hoe weer een wezenkind
pas vaderloos geworden,
hem naar zijn laatste rustplaats brengt
als een eenzaat in het leedwezen.
De heersers kennen geen verdriet,
alleen een onlesbare dorst
naar een nog grotere macht,
hun handen wassend
in het onschuldige vergoten bloed.
Hun industries draaien op volle toeren
om nog meer wapens te maken.
Die op hun beurt de kogels
stuwkracht geven naar het dodelijke doel.
Dat toevallig in het vizier loopt.
Hun krijgers zijn geprogrammeerd
om nog meer wapens te hanteren.
En in de modder doorweekt
met het bloed van hun gesneuvelde makkers
van één etmaal, geijkt door het tijdsgewricht.
Reacties op dit gedicht
| witchie: | Vrijdag, januari 24, 2003 19:10 |
| ik vind het ook stom beetje oorlog maken ik vind dat de kinderen en mensen dat niet mee hoeven te maken | |
| Lieverdje (de enige echte): | Zaterdag, juni 08, 2002 19:04 |
| Ja, het is een harde werkelijkheid... maar ik hoop het ooit mee te maken dat die gruwelijke dingen zullen stoppen. Hier, nog een pluim voor je verzameling... Lieverdje xxx |
|
| margot: | Zaterdag, juni 08, 2002 18:42 |
| het is verschrikkelijk mooi en droevig liefs,margot |
|
| carlijn: | Zaterdag, juni 08, 2002 12:58 |
| Ja, dat vraag ik me ook af...Kan je het nou nooit eens laten Ben? Om alsmaar schitterende gedichten op mijn beeldscherm te vertonen? ;) Doe maar niet hoor, schrijf maar lkkr door, ik zal ze bewaren, in mijn hart. Ik lach je even toe, met een pluim in mijn hand, en nu blaas ik hem naar jou toe, heb je hem ontvangen? Zet hem maar veilig neer...bij alle anderen pluimen die je al verdiend heb... Liefs Carlijntje. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||