De wind ruist zacht door de takken van de bomen,
ik voel een regendruppel openspatten op mijn hoofd.
Er is weinig volk in de buurt,
zachtjes begint het te druppelen.
Het is frisjes en het regent al wat harder.
De koude wind waait langs me heen,
maar ik trek het me allemaal niet aan.
Het belangrijkste ben jij!
We staan daar dan, in de regen, in de kou.
Je duwt je goed tegen me aan,
ik voel dat je het koud hebt.
Plots kijk je me aan,
recht in de ogen.
Het leek wel of de wereld bleef stilstaan.
Het hield op met regenen,
het waaide niet maar.
De zon kwam van achter de wolken,
en dit allemaal omdat je 1 ding zei:
"Ik hou van je."
Je zei het niet luid, maar toch luid genoeg
opdat ik het zou horen.
Mijn hartje bonste wild.
Ik wou ook zeggen dat ik van je hield,
maar ik kon het niet over mijn lippen krijgen,
door jouw hemelse verschijning.
Ineens was er weer dat vleugje wind.
Ik sloot mijn ogen en genoot van de stilte.
Toen ik mijn ogen weer opendeed, lag ik in mijn bed.
Ik heb nooit geweten, of het een droom was of echt...
Maar 1 ding weet ik zeker: "Ik hou ook van jou!"