ik verdrink in mijn tranen, ik verzuip in jouw herinnering
een dolk in mijn hart, zo scherp als maar kan,
pijn in mijn hoofd, als 3 schoten op een rij.
ik weet dat ik van je hou, en ook jij houd van mij.
maar ik maakte alles kapot, zelfs jou, wat me alles waar was. zelfs jou gebroken, gekwetst, kapot gemaakt. en de rest
onze liefde, al dat moois, die mooie nachten, je liefde
zo diep, is weg, maakt plaats voor pijn, ik heb mn leven kapot gemaakt, in mijn eigen onderbewustzijn.
nu de avond valt, blijft het licht. het is nog zomer,
jou gezicht, de lach verdwijnt, ik zie tranen, van verdriet om 1 klein ding,dat ik ben dat verdriet zo diep, dat ik ken.
dat verdriet gaat wel voorbij,ik hoop dat het dan plaats maakt voor een herinnering aan mij