Schemering kwam kijken,
nam een kijkje in mijn ziel,
de zon kroop naar de achtergrond,
waar de zon naar beneden viel.
Voor een leven lang geen zon gehad,
toen kreeg ik de zon maar voor even in mijn hart,
en na die goede tijd,
werd het weer ’s zwart.
Maar dat maakt niet uit,
ik leef weer gewoon verder als altijd,
wachtend op de weekenden,
wachtend met een hart voor eenzaamheid.
Tot een paar maanden terug,
was mijn leven een grote brug naar geluk,
maar toen ik de overkant bereikte,
ging het land stuk.
Nu sta ik weer onderaan,
maar met een beter gevoel,
want ik heb nu een lift,
een lift met een doel.
Omhoog gaan zo snel als het kan,
een lift met snelheid door een veer,
een veer met een kracht,
ja als het moet doe ik alles weer.
Op dezelfde manier als eerst,
nee spijt heb ik niet,
door dit alles ben ik me ervan bewust,
dat ook ik leef met geluk in ’t verschiet.