Ontplooing aan Moeder aarde....
Een bloem zo roos.
Iets voor jullie helemaal geen levenswaarde.
Teder zacht en toch zo broos...
Ontkiemd aan de bruine aarde.
Geworsteld tegen de felle zon.
En door die nietige levenswaarde.
Nu vertellend van wat ze overwon...
Geluisterd naar de wind...
Gewoond onder de regen...
Bijna vertrappeld door een kind,
al bij al,het leven voor haar een zegen...