Mijn ogen zijn geopend
Amper in het leven met 22 lentes jong
Maar toch zoveel gebeurt in de afgeopen jaren
Ik weet nog hoe het begon
En je kan de klus nooit klaren
Zoveel welvaart in ons kleine Nederland
Temidden van het grote westen
En toch is er een verband
Met het leed in het zuiden, oosten en zuidwesten.
Waarom zag ik dat niet eerder
Dat niets en niemand gelijk is
Het westen is een meerdere
Men zegt; dat is van gister.
En het gaat maar door en door
Rijken worden rijker
Armen worden armer
De wereld is ontspoort
Komt het ooit nog goed
Geen geweld meer
Geluk voor iedereen
Het lijkt wel een sprookje,
De werkelijkheid is hard
En geluk voor iedereen?
Ja, dat hoop je.
Waren mijn ogen maar potdicht
En bleef ik maar gelukkig zoals ik het had
Maar toch, ik zag het licht
En daar heb ik het mee gehad…