Leven zonder vrienden,
ja dat leven,
ik was niet degene die dat verdienden.
Vroeger gepest meer dan 10 jaar lang,
onzekerheid sloeg toe,
ja toen werd ik bang.
Een leven zonder vrienden,
toen 25 februari 2001,
een dag die een afdruk in mij heeft gelaten,
ja toen had mijn pap mij verlaten.
Toen nog steeds zonder vrienden,
geen de echte zoals nu,
mijn leven is eindelijk verbeterd,
geen mensen die me onderuit wilden halen, continu.
Nu worstel ik nog steeds met problemen,
wie ben ik nou echt?
ik denk teveel aan hoe men mij verwacht,
ja soms trek ik het even slecht.
Maar het slecht doen is van korte duur,
al snel kom ik weer overeind,
het is even klote even de weg kwijt,
maar dan loop ik al weer een heel eind.
Nog steeds rondlopend met afdrukken van verleden,
niet snel te herkennen voor mensen rondom,
maar ik herken ze wel zelfs in het heden.