Alles ligt gewoon aan mij,
zeg je er dan natuurlijk bij.
Waarom geen datum, waarom een nee?
Zit je er dan zo ontzettend mee?
De ene dag heen kan ook hé, de andere terug,
man dan heb je toch weer wat heerlijks achter de rug?
Geen ‘aaneensluitende vrije dagen!’
Mijn God hoe durf ik je ooit nog iets te vragen!
Je lijkt zo God in Frankrijk wel!
En eens niet bezet? Dan trek je toch zo aan de bel!
Ik rij wel heen en weer hoor, maakt ’t uit?
Zo kost ’t jou geen letterlijk en figuurlijk zelfs geen duit!
Lekker makkelijk leventje niet?
Geen wonder dat je totaal mijn gevoelens niet ziet!
Je walst en walst er maar overheen.
Verdikkeme man, je laat me zo alleen!
Geen idee wat je nu weer hebt aangericht,
je verdient een goed pak op je donder, midden in je gezicht!
Nog steeds gun ik je in alle liefde je vrijheid en plezier,
maar denk dan jandorie ook eens aan deze dame hier!
Wat kan jou ’t schelen hoe ik me voel.
Je begrijpt in al onze gesprekken volgens mij totaal niet wat ik bedoel.
Ik red ’t niet op deze manier!
En jij? Jou interesseert ’t volgens mij totaal geen ene zier!
Natuurlijk is dit alles weer mijn schuld,
Bij jou is ’t druk, druk, bij mij geduld, geduld!
Alleen is ’t op bij mij,
Als ik die beslissing neem, voel ik me dan echt vrij?
NEE, want ik hou, hoe is ’t toch mogelijk, teveel van jou!
En om je zo los te laten, voel ik me teveel vrouw!
Zomer 2001