Hoe krijg jij het toch voor elkaar.
iedere morgen sta jij toch maar weer klaar.
klaar om uitgelaten te worden. Het zou je laaste keer kunnen zijn.
vol met kanker, en tumoren, maar steeds weer die vrolijk klapperende oren. pijn soms heb je die, maar ik weet afscheid nemen kan ik nie.
Ben bang dat ik onredelijk ben, maar de keus is niet aan mij, Jij gaat maar door, dag na dag, ik wil dat ik dat zeggen mag. ik maak wat mee en geef het op.
Jij verrot van binnen, maar staat toch nog steeds recht op.
Soms zo stijf, dat ik denk dit is het einde, Maar jij bent vrolijk. Hoe houdt je het vol.
mensen kunnen zo neerbuigend doen over dieren. Maar dat zijn wel de wezens die nooit klagen.
Altijd blij zijn je te zien,
Ira, ik weet dit is je laaste jaar, het doet pijn om toe te geven, maar het is echt waar. Misschien ben je er morgen niet meer. En dan zie ik je nooit weer. Misschien is de dood wel het beste. Maar jij houdt vol tot het eind.
ondanks je pijn , gelukkig niet iedere dag, en verdriet zijn er toch fijne dagen. Jij bent een volhouder, en ik zeg je... je kan gaan... het mag.
Die iedereen ziet !