Deze weg heb ik genomen,
ja ik ben zelf tot het besluit gekomen.
Een paar maanden geleden de keus gemaakt,
voor die keus heel wat nachten gewaakt.
Uiteindelijk toch de stap gezet,
en nu in 1 huis "ons" bed.
Het klinkt zo simpel allemaal,
het is ook niet dat ik ervan baal.
Het samenwonen gaat heel fijn,
zo kan ik altijd bij je zijn.
Maar soms kan ik me zo onzeker voelen,
bang dat ik je 's nachts zal wakker woelen.
Jij weet ook dat ik alles voor jou heb achtergelaten,
en daarom voel ik me soms wat verlaten.
Hier in deze grote stad,
voel ik me gewoon nog wat mat.
Ik moet mijn eigen weggetje nog vinden,
me aan een nieuwe kennisen kring binden.
Aan alle veranderingen moet ik gewoon nog wat wennen,
daarom ben ik ook zo blij dat ik gewoon het een en ander van me af kan pennen.