Eens...!
Eens...!
Ooit.!
luid klinkt in mij de stilte
dromen zijn vergeten
woorden waaien door de ziel
maar leegte vult de tijd
waar eens de velden werden belopen
dwaalt nu de eenzaamheid
zoekend diep in mij naar vuur
bemerk ik hoe klein de vlam als is
als een echo
klinkt nog steeds je naam
waar enkel de nacht tranen heeft geteld
verbruikt om aan je te denken
nooit zal de tijd wissen
wat eens als vriend aan mijn zijde liep
vergeten valt zwaar
al is acceptatie nu een feit
laat je blaf over de heide schallen
huil als een wolf
winden zullen fluisteren
en ik zal weten....
het is goed.
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Autumn2: | Woensdag, juli 06, 2011 15:54 |
| Heel mooi, voel met je mee... | |
| Quadesh: | Dinsdag, juli 05, 2011 21:55 |
| ja t was een schat en je hebt weer mooi neer gezet hoe hij 16 jaar aan je zij liep. dikke knuffie | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, juli 05, 2011 20:55 |
| mooie herinneringen aan je trouwe levensmakker veel sterkte hgr wr |
|
| trucker klaas: | Dinsdag, juli 05, 2011 20:03 |
| respectvol schrijven sterkte ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2011 | ||
| Thema's: | ||