’s morgens vroeg
de hond uitlaten
ze laat de straat
al rondjes praten
de huizen lichten,
stuk voor stuk,
in eigen welbehagen
het laat het grijs
wat warmer dragen
het laatste blok
de laatste kijk op ander
leven
ik zie een man
zijn oudheid jaren wegen
zijn vaste plek
in eenvoud aangenomen
laat hij de dag
in resten komen
een tafel, stoel, wat klein
gelag
een teddybeer, juist groot
bemeten
het vult zijn ruimte synoniem
om wat hij deelde
vormend weer te geven
ik wend mijn blik
keer in stappen terug
mijn leven loopt nog verder
familie, vrienden,
alles van belang
het is de kern
van mijn wezen
maar de ouderdom
kan een nieuwe omslag zijn
om dit gemissend terug te
lezen
mijn leven loopt hier verder
mijn stappen nog in
zorgzaamheid
maar niet voor hem
hij deelt de dagen in
zichzelf
en werd zijn eigen herder