Mensen
ogen die nog
vlakkend, schattend
naast je indruk staan
de eerste stap
in falend duister
het licht gefluisterd
om woorden
vormend
naar een beeld te gaan
intonaties
combinaties
zoeken in
het perspectief
om reflectief, vaak instinctief
de ander in jouw aard
je schaduw mee te geven
een lijn geschetst
de vormen, laakbaar
in het zicht gekwetst
de diepte onberoerd
nog maagdelijk gebleven
mensen
zoveel meer
dan het vaag verweer
wat ons gevoel
als stemming
mee wil dragen
het laat me steeds weer vragen
wat is jouw eigen oordeel
in het tijdsbeeld
van een indruk waard