nog schaduwde ik je lach speelde ondeugend met alles wat ik had voorzichtig haalde jij mijn verborgen woorden naar boven belichtte en kleurde sprak ze warm uit in een liefdevol omarmen nog schaduwde ik gênante verlegenheid verbaasd over zo open zijn in jouw vrijheid eigende ik de stukjes leven die ik eigenlijk had vergeten waarvan ik dacht dat ik ze nog niet of pas veel later mocht weten jouw humor heeft mij de bloemen gebracht die ik wel wist maar nooit zag wil melker 27/02/2017