Maria van Magdala.
Verdriet , verlies, kan
ons hevig omsluiten
alle zicht op ’t goede verdwijnt
waar donkerte
hevig in mate
bezit neemt van ons, naar het schijnt.
Zij stond naast
Hem in niet herkennen
omdat dood niet leven aanschouwt
alles verbroken
in verliezen
wat in jaren was opgebouwd.
Toen klonk haar naam
één klank: Maria
toen barste duisternis uiteen
herkende zij
in stil aanbidden
ontdekte zij ’t geheim van de steen.
Zo noemt Hij
ook jou bij name
waar wij niet zien waar dat Hij is
wil Hij ons in
zijn heil betrekken
weg uit de aardse ergernis.
Dat wij in Hem
’t leven herkrijgen
waar straks de graven open gaan
Rabboeni, Hem
de meester noemen
in ’t volle heillicht zullen staan.
th