een lach, een traan
mijn leven is een achtbaan
soms ga je weer naar boven
en ben je weer even vooruitgeschoven
daar sta je dan vanboven
Ondertussen nadenkend over alles wat ze je aandeden.
het maakt me kapot
ik voel me rot
Daar sta je dan beneden, helemaal alleen, niet wetend wat je overkomen is,
Iedereen zegt je komt er wel doorheen, maar ze hebben het mis
Je zit gevangen in je eigen leven
Hoe kan ik zo verder leven?