Boven een sprookje van schaduwen de ver stille bomenklank onder gewelf tornt indigo schouwspel strepen oranje scabreuze vleugel, 't eindeloze vallen in avond het luwen en gemoed gelooft zinderen krekels, schril krijt een vogel voor oren kan een mens diep verlaten in het avondrood vallen zonder praten hoogstens de matte sikkel alleenheerser melkwit der rozen het thuiskomen kleurt wereld waar alles schoksgewijze naast elkaar bestaat, en gebeurt wat gebeurt