De pagina die u probeerde te bezoeken bestaat niet (meer)!
Welkom!
Welkom op Gedichten-Freaks, de online website voor de mooiste gedichten:
  • Waar je je eigen gedichten kunt publiceren.
  • Reacties kunt geven en ontvangen op gedichten.
  • Je eigen thema kunt kiezen.
  • Waar je gedichten kunt zoeken op schrijver en thema.
  • Jouw eigen achtergrond kunt kiezen.
  • Waar meer dan 75.000 dichters geregistreerd zijn.
  • Waar je elke week deel kunt nemen aan het themagedicht van de week.
  • Kortom, de website voor liefhebbers van gedichten en poëzie.
Uitgelichte gedicht - Stilstaan
"Ik heb een baan gevonden",
"deze opleiding is helemaal mijn ding",
"Alleen nog een eindscriptie om school af te ronden",
"Mensen helpen is mijn roeping".

Het levenspad wordt zo bewandeld door iedereen,
mijn pad schijnt doodlopend te zijn.
Na havo wist ik het meteen,
met kinderen werken leek me fijn.

Al snel bleek dat niks voor mij,
net als de 3 studies die ik daarna koos.
In het begin voelde ik me vrij,
al snel maakte het me juist boos.

Boosheid op mezelf gericht,
elke nieuwe poging gooide me harder terug naar toen.
De deur krijg ik niet achter me dicht,
ik voel me een steeds grotere oen.

Heel vaak zag ik het niet meer zitten,
zocht de moed en ging therapie aan.
Mijn leven wilde ik volledig omspitten,
nu lijkt het juist heel anders te gaan.

Ik sta stil in het leven,
alsof ik vastgeroest ben.
Ze vragen me stil te staan bij mijn leven,
dat is iets wat ik helemaal niet ken.

Ik wil zo graag 'gewoon' verder,
mijn toekomstbeeld is een zwart gat.
Helemaal niks zie ik nu nog helder,
ik ben mijn waardeloosheid zat.

Verhalen van iedereen om me heen,
ik ben jaloers op hun leven.
Ik voel me verschrikkelijk alleen,
ik kan niet meer van mezelf geven.

Niemand vraagt meer hoe het gaat,
het interesseert ze niet meer, ik sta stil.
Al dat stomme school- en werkgepraat,
ik maak geen enkel verschil.

Waarom kan ik niet gewoon door?
Waarom kan ik niet gewoon vergeten?
Wat stel ik nu eigenlijk nog voor?
Waarom word ik door mijn verleden achterna gezeten?

Ik kan het leven niet bijbenen,
ik heb niet genoeg tijd.
Iedereen is in de verte verdwenen,
het levenspad volgen dat hun de weg leidt.

Steeds kleiner worden ze,
de afstand tussen ons groeit.
Het begrip is niet meer de oude,
ik ben schijnbaar de enige die dat boeit.
Gedichten bekijken op thema
50 Jaar gedichten Angst gedichten
Bedrog gedichten Bewondering gedichten
Delen gedichten Dieren gedichten
Dood gedichten Dromen gedichten
Eenzaamheid gedichten Zomer gedichten
Familie gedichten Fictie gedichten
Filosofie gedichten Geboorte/baby's gedichten
Geloof gedichten Geluk gedichten
Genegenheid gedichten Haiku gedichten
Heimwee gedichten Herfst gedichten
Historie gedichten Ziekte gedichten
Hoop gedichten Houden van gedichten
Humor gedichten Huwelijk gedichten
IK gedichten Ironie gedichten
Jaloezie gedichten JIJ gedichten
Kerst gedichten Kinderen gedichten
Kwaad gedichten Lente gedichten
Leven gedichten Liefde gedichten
Liefdesverdriet gedichten Misbruik gedichten
Mishandeling gedichten Moeders gedichten
Muziek gedichten Mystiek gedichten
Natuur gedichten Nieuwjaar gedichten
obsessie gedichten Oma's gedichten
Ondeugend gedichten Onzekerheid gedichten
Oorlog gedichten Opa's gedichten
Ouders gedichten Pesten gedichten
Poezie gedichten Relatie gedichten
Samen gedichten Satire gedichten
Scheiding gedichten Senryu gedichten
Sinterklaas gedichten Spiritueel gedichten
Sport gedichten Sprookjes gedichten
Tanka gedichten Teleurstelling gedichten
Toekomst gedichten Troost gedichten
Trouw gedichten Vaders gedichten
Valentijn gedichten Verandering gedichten
Verdriet gedichten Verhuizing gedichten
Verhalen gedichten Verjaardag gedichten
Verlangens gedichten Verliefd gedichten
Verlies gedichten Verslaving gedichten
Verwarring gedichten Verwerking gedichten
Zelfmoord gedichten Vriendschap gedichten
Vroeger/Herinneringen gedichten Werk gedichten
Wij gedichten Winter gedichten