Het gemis naar jou
het is niet te verwoorden
zoveel dingen heb ik je gezegd ...
je reageerde terug
met zoveel woorden ...
Je was zo clever, als psychologe
maar je mocht maar even bij me zijn
2 weken met je praten
maar dat je er nu niet meer bent
ben ik alleen maar gaan haten ...
En ik mis je, keer op keer
sommige dagen, het doet toch zo'n zeer
want ik wou je, als behandelaar
en lang, na opname, heb ik gedacht
als ik lang genoeg zou smeken ...
kon dat echt waarheid worden
Nu heb ik door
dat dat nooit werkelijkheid zal worden ...
ik zal proberen bij iemand anders
hetzelfde als bij jou te bereiken
maar ...
dat zal niet zo gemakkelijk zijn
want ik mis je nog teveel
het doet nog teveel pijn ...
Nu kan ik nog bellen
even met je praten
maar straks ben je voorgoed weg ...
moet je me voorgoed verlaten
Het wordt een lijdensweg
dat is wat ik met zekerheid kan zeggen ...
toch zal ik me erdoor moeten slaan
maar weet ...
het zal altijd gepaard gaan met een traan ...
Maar ooit, op een dag
dan hoop ik ...
dat jou gemis ... beter zal gaan ...
al zal dat enkele jaren duren
maar ooit zal ik opstaan met een lach
dan heb ik je verwerkt
dat weet ik wel zeker ...
maar het zal veel tijd vragen ...
*in december ben ik 2 weken opgenomen geweest en heb daar een hele clevere en lieve psychologe leren kennen*