Het stopt hier,
gedaan met het plezier.
Helemaal alleen,
ik hoopte dat de pijn verdween.
Heb het steeds koud,
maar dat is mijn eigen fout.
Emoties niet weergeven,
geen gevoel van leven.
Er niet meer willen zijn,
de vreugde in mijn leven zo klein.
Geen hulp nodig,
ouders zijn overbodig.
Snijden tot bloed,
voel me niet goed.
Niemand die om me geeft,
wat maakt het nog uit dat dit meisje nog leeft?