Het stond in de gazet…
Geschilderde deuren, de dagelijkse dingen,
hetzelfde liedje op de radio.
Morgen luisteren we weer gewoon verder.
Tijdverspilling over een klein jongentje
die huilend over zijn verdwenen moeder blijft zingen.
Het zwijgen ontwaakt boven deze grote waterplas,
gekarteld snijdt het gemis door de rituelen.
De verlangende eenzaamheid wordt een dialoog
met de regen die mij overvalt in mijn glas.
Is het halfvol of halfleeg, jullie zullen het nooit weten
want sommige herinneringen slapen niet.
Telkens dezelfde melodieën halverwege,
doorbreek deze alvorens ze worden weggesmeten.
Het is niet eenvoudig om de afwezigheid te verstoppen,
want het verlangen zal altijd een droom blijven.
ik neem dan maar mijn leesbril uit de schuif,
wentel me in melancholische gedachten
en lees nog enkel de krantenkoppen…