zijn testament er was geen ziekbed enkel de dood die hij nog had hij wist het graf met de narcisten die hij een spiegel gaf zijn testament verpakt in maanden zwijgen maskeert zijn voortdurend hijgen in de sobere melodie waarin woorden eindelijk hun diepte krijgen op de laatste tonen van een leven vol futuristische dromen hij heeft gebroken met alle standaard spoken uit een tijd die hunkerde naar vernieuwend zijn nu alleen op pad zonder existentiële pijn wil melker 12/01/2016