Deurtje open
Tergend langzaam is jouw pas
verwaand, majestueus
De arrogantie straalt er af,
die zwoele blik, die groene ogen
ondoordringbaar, onbewogen
onmens'lijk gracieus
Een dichte deur weerhoudt je niet
hulp is een vereiste
Geuit in klaagzang
het soort verdriet,
dat slapers wakker krijst
Omwille van de lieve vrede
is het, dat ik zwicht
Neem je vrijheid en verdwijn
dan kan mijn deur weer dicht.
Wispelturig als je bent
vertrouw ik op jouw trouw
De rust verstoord
door klaaglijk'hooglied
buiten heerst de kou
Kou is niet bepaald jouw ding
dus laat ik je weer binnen
Zodat het hele ritueel
opnieuw zal gaan beginnen.