als emoties dansen met het pas ontwakende beeld ontvouwd door tederheid waar dromen langzaam het leven wekken en wat woorden geschreven op spiegelglas zacht rood bijna transparant als een sluier uit de aarde bloeit tekent de avond een samen voelen met het vluchtig voor even ontdoen van de tijd zoekend wat is tussen het stil van de zachtere kleuren mengen voelt diep bewogen als lente nabij vervloeiend over de eerste magnolia bloemen takken maar ook het licht om enkel één glimp in deze beelden te laten ontstaan het breekbaar zijn meer zichtbaar makend het stille ogenblik dat de ziel ontsluit tot volheid van leven binnengaan van droom naar werkelijkheid enkel voor even vindbaar open bloeiend blijft