lyrische loftuitingen mijn gedachten dwalen af terwijl wij wachten jij op een stoel en zonder tekst alleen je ogen spreken ik een blanco blad omdat woorden hun geboorte nog niet weten een kaal decor maar de reacties van jouw gezicht worden strak uitgelicht het openingsapplaus werpt meteen zijn schaduw op de eerste scene ik start mijn monoloog recht uit het hart als een tsunami van liefde jou overrompelend met zachte koesteringen en lyrische loftuitingen in dialoog oog jij terughoudend en verbaasd over mijn emotionele haast publiek vergetend branden wij woordloze liefde blussen elkaar voor het doek gevallen is wil melker 08/04/2017