Uit de manke jager46
Tastbaar vooral
Weg! Waarom had hij
dan zo zijn best gedaan om
te overleven, de gruwelpijn ver-
beten. De sterren bekeken.
Het heeft hem verontrust,
want hij kon het niet aan, z'n
arme geest kon het niet aan.
Het verplettterde hem.
En, hoe moest hij
het hen door gaan geven
Alsof hij zou worden begrepen,
want hij zag wat leefde.
Wat er binnenin
leefde, waar de komende
fluisteraar zou op teren. Ik zag
het, ik heb het gezien.
Ik moest hen be-
schermen door mijn weten,
dat me onvootbereid te beurt
viel. Ik ben teruggegaan.
De vrouw in mij
die me motiveerde, de
kracht bracht. De betovering,
mij volledig te geven.
Standvastig geworden,
de eerlijkheid aangenomen,
die nooit meer weg zou gaan.
Want, zij was de essentie.
En die wou ik niet
verloochenen. Dat kon ik
niet, maar er zouden er gaan
komen, dit wel te kunnen.
Geloven, geloven in
iets zou belangrijk worden.
Want wat je geloofde zou waar
gaan worden. Tastbaar vooral.
Bovenal tastbaar. Wat je ook geloofde het zou werkelijkheid gaan worden.