wat telt wanneer het avond wordt
de stad zich steels en als een dief
met volle zakken uit de dag sluipt
wanneer een koude noorderwind
de daken ranselt in verdwijnend
rood en ’t grijs uit schoorstenen
als in het grauwe van veren
kraaien luchten schreeuwen?
net als het licht vermoeid nu faalt
valt ook de hand in het gespiegel
van etalages, schemeren mensen
zij slagen armen om woorden
als lussen om gisteren de liefde
dichtbij een hart, dichter het mijne
dan mensenbeelden in de ruiten
die woordeloos verder gaan
sunset 11-12-2014