De mij van toen.
Ik zag der,
Ga even zitten en dan via de voordeur het park door,
in de hoop,
ik kom je tegen.
Maar nergens te bekennen,
blij dat ik je gezien hebt,
wat langer dan normaal,
ik stopte zelfs toen ik je zag,
maar toen zag ik ook,
dat die mooie glimlach,
naar een ander ging.
Ik zette mijn fiets weg,
zat langs het water en dacht,
fuck it ga gewoon,
Maar nergens in het park was je te bekennen meer.
Begrijp me niet verkeerd,
ik ben meerdere malen naar je toe gegaan,
meerdere malen geprobeerd duidelijk te maken wat ik voel,
en ik weet ik had meer en anders dingen moeten zeggen,
maar ik begreep je nog niet goed toen.
Nu is het anders,
ik begrijp je wel,
zal de mij van toen,
weer in het heden zijn,
op paar dingen na dan;P