Wat stil vandaag.
Mijn hart is gevuld,
met de hemel van het nu,
en de hel van het verleden,
beiden door mij beschreven.
Jij verkiest enkel
te kijken naar het geluk.
Ben jij van je stuk,
dan deel je niet,
verloren in pijn en verdriet.
Wanneer dat dan
weer over gaat,
dan doe je of het
niet bestaat.
Nu verwacht jij
ook van mij,
een zonnig contact.
Altijd blij,
in samenzijn,
geen regen,
enkel zonneschijn.
Keer op keer,
heb ik die dagen,
waarop 't verleden
mij komt plagen.
Delen trekt mij
er weer uit,
waardoor mijn hel
zijn deuren sluit.
Toch begrijp ik het.
Heb een andere toon gezet.
Ik houd het positief.
Verzwijg de zwaarte
die ik draag,
want onze vriendschap
is me lief.
Naar jou ben ik
wat stil vandaag.