voeten slapen in heidevelden
het wordt laat, de nacht ontwaakt
naar ons loensen ogen van hazelwormen
traag als lava kruipt d’ avond, kroont jouw mond
spint mijn hart tot goud in je armen
en jij streelt zacht mijn lijf
de ochtend loopt koud over mijn rug
mijn ogen smeken jou
liefkozen jouw warme huid
tot plots de dag opstaat
als vogelschrik in ’t land
zich naar ons toe wendt
en wij, wij trotseren goden
sunset 17-04-2016