Denkpatronen.
Jij en ik schetsen
Levenspatronen
Dicht bij elkaar , soms heel ver af
Hoe ’t leven ons
Is toegevallen
Vanaf geboorte tot het graf.
Het is bepalend
Wat wij geloven
Het draagt ons door de jaren heen
Soms zwitsen wij
Halverwege alleen
Leggen het oude dan opzij.
Waar die patronen
And’ren kwetsen
Liefde ontbreekt voor die zich onttrekt
Aan wat wij denken
En beminnen
Heeft al die vrijheid niet ontdekt.
Soms in één huis
Kruist men de degens
Is de gezindheid sterk verstoord
Hunkert elkeen
Naar liefdes woorden
Die gaandeweg nimmer worden gehoord.
Doch waar harmonie
Het saam voegt
Daalt een harmonieuze klank
In de gang van
Levensjaren
In een toonaard van de dank.
th