Ik red het niet…
Vol van verdriet
Op een dag ben ik weg van de aarde
Misschien zie ik dan eindelijk de waarde
Die alles wat er is gebeurd heeft voor het grotere geheel daar boven
Tot die tijd wil ik het door mijn pijn en mijn eenzaamheid niet geloven
Op een dag komt het goed en ben ik verlost
Wat de eenzaamheid me allemaal wel niet kost
Ik kan het haast niet meer verkroppen
Ik wou dat deze ellende kon stoppen
Zodat ik kon leven en gelukkig kon zijn
Maar alles wat ik de laatste jaren voel is schrijnende pijn
Ik leef niet ik ben half dood
Van leed word men naar verluid groot
Maar ik ben niet groot ik ben vernederd en ik ben alleen
Omdat mijn geluk de laatste jaren verdween
Was er maar iemand die te vertrouwen was die er doorheen kon breken
Dan hoefde ik het universum niet meer om verlichting te smeken
Ik word soms gek van mezelf want ik leef met mezelf
En in eenzaamheid staar ik naar het hemelgewelf
Waar de sterren in de koude winterlucht naar beneden schijnen
Ik kan ze hier alleen niet zien, die sterren moesten ook verdwijnen
Ik woon in een stad in een appartement
En iedereen denkt die is verwent
Maar ik ben zo alleen dat het pijn doet
Ik word steeds gekker en mijn hart bloed.