Waar de zee weet is dieptewaar de lucht voor boven doorgaat
in het verre blauw als ogen terneergeslagen
kijken over het rijk van aarde
brandend in de zon
haar lichte stralen van winter
lang houdt zwaartekracht het hoofd omhoog
de voeten aan de grond
mensen gaan over straat
en gaan er aan onderdoor
verzonken of verruimend komt het blauw nader
als je het omgekeerd bekijkt
liggend op de grond of in het gras
als op vleugels van gedachten
tijd die niet wordt, noch was
laat dromen vrij juist daar te bestaan
als op Icarus vleugels verder te gaan
en de zee zo diep als waarheid blijkt.