Niemand hoefde,,,
En elke dag maar blijven lachen
ik ging gewoon mijn eigen gang
gaf met liefde alle aandacht
maar was intussen zelf zo bang
Toch bleef ik elke dag weer lachen
leek er met mij niets aan de hand
opeens werd alles me te machtig
en wist ik, dit houdt niet lang stand
Maar niemand hoefde het te weten
die angst en spanning was van mij
ik, die alles zelf dacht op te lossen
liet elke dag die lach weer vrij
De nachten sliep ik bijna wakend
de angst van levend dood te onderdrukken
want ik, ik kon toch altijd alles
en ook dit zou mij wel lukken
Ik dwaalde af naar waar ik niet wou zijn
en zo is het lachen mij vergaan
maar nu kan ik weer stralen
met liefde weer in het leven staan.
Janny
20-05-2013.