waar de voordeur zich
zelfs zonder sleutel
voor mij opent
mijn vrouw mijn hoofd
stil, zacht en woordeloos
tussen haar borsten legt
en mij dat blij maakt
maar ook ergens droef
waar de oostenwind
door de afzuiging fluit
en ik elke schaduw
van de kamers ken,
er in iedere hoek
geesten huizen
naast de herinnering
aan lachen en aan wenen
waar het zachte gezoem
van de koelkast
als muziek in oren klinkt
van liefdeswoordjes
en spinnenwebben,
niet uit elkaar te houden,
terwijl jij lacht en zacht
mijn hoofd tussen jouw borsten streelt
blij makend
en toch droevig tegelijk
sunset 20-03-2018