Ze zijn op de begrafenis de dochter en de zoon van een goede moederlief dit vinden ze niet gewoon Zoveel tranen uit hun ogen het is hier veel te stil ze missen hun moeder veel te veel dit is echt niet wat men wil Hun moeder was nog zo jong in de veertig jaar dit kunnen ze niet begrijpen maar dat ze dood is, is echt waar Toen hun vader stierf moeilijk hadden ze het toen niet hij was niet zo lief ze hadden minder verdriet Dochter en zoon huilen op de begrafenis hun moeder was een goede persoon daardoor dat iedereen haar nu mist (vlug even een toelichting: de meeste van mijn gedichten zijn fictief. Ik schrijf over een bepaald thema (bv. de dood) en dan schrijf ik in de zij/hij/hun vorm.)