voel me wat verloren
tussen hoop en vrees
de klok tikt secondes, minuten
en uren weg
de andere keer lijkt de wijzer wel
een sneltrein
stil kijk ik naar je
slik mijn tranen in
te zeggen hoef ik het niet meer
door het hele huis
klinkt mijn fluistering
jou nog niet te kunnen missen
morgen is de operatie
dreunt het door mijn hart
het voelt alsof alles in mijn
een smeekbede
aan Moedertje Aarde is