Ijlings om slakken heen probeert de onschuld kleuren bloemen een jas eenvoudig lijkt stap voor stap hoe het ooit geschreven was en verwarde fietst, met zaklamp luidkeels praat stacccato, stopt en schijnt hel haar ogen open angst vertekent schijnelegantie is hij verward of wakker vannacht jas noch klank geeft substantie schudden dreunt tegen randen hoofdpijnigt laveloos naar lering in roerloze reden die er niet was viel uit donker de zee stil vannacht