Ze zinkt in dit gedicht
voelt het water trekken
helder, stil en koud
witte vlinders vliegen nog
voorbij, in nachten daarbuiten
brengen licht in melancholie
herinneringen, ze wachten
in innerlijk weerspiegelde ruiten
de laatste vlinder, dat ben jij
en zee, een verleden terug
of verder, stenen van het hart
verzwaard en koud als water
is een gedicht een verzonken drenkeling
verwondert afscheid, het leven de liefde
gelaten,waar ze niet meer van houdt.