De laatste stralen..
De warmte voelt weldadig.
Er is geen wind, nog is er enig vorm van verzet,
dat zich nu nog in de kerkers van mijn geest bevind.
De diepte van de lucht spiegelt zich in veelvoud in mij terug.
Bezinning,
dat machtig mooi gevoelig instrument.
Het strijkt verlangend op mij neer,
nestelt en vernieuwd zich keer op keer.
Als een phoenix die haar vleugels strekt,
haar grenzen in de gloed van vuur en zon verlegt,
om telkens weer opnieuw te zijn.
Zichzelf te zijn..
De warmte voelt weldadig.
Het plooit zich alsof,
het steeds weer lichtjes schemert..
De phoenix schudt haar veren,
rekt zich voor een nieuwe dag.
Ik hoop dat ik,
mij steeds in deze kleuren,
in dat schone licht,
van haar nuances,
bergen mag..
-