een blik, een glimlach, ...
zo schreef ik hier m'n eerste gedicht
over jou
later weer weggehaald en
opnieuw begonnen
het was misschien toch wel
onbezonnen
toch was er iets in je ogen
dat me voor altijd bijblijven zou
iets van herkenning
een soort van begrip
of een gedeeld gevoel
in deze wereld wat verloren te zijn
in mooie - soms wat wilde - dromen
kijk ik opnieuw in die ogen
zie dan een wereld opengaan
waarvan ik altijd geweten heb
dat die ergens moest bestaan