Afgang van een wekker een klok die wat moe was stond eenzaam op de nachtkast het was zijn plaats van jaren waar hij veel uren wist te vergaren zijn melodieus belsignaal was een verademing voor dit verhaal hij zong heldere commando taal het hielp die slapers allemaal heen moest men aan zijn knopje draaien niet veel, men wou geen onraad zaaien zijn liedje klonk soms niet dat zorgde dan voor verdriet iets begon tegendraads te werken soms zong hij later dan de kerken dan werd hij zwaar verweten van, ouwe rakker ben je al versleten op een nacht viel hij volledig stil wie wakker werd sloeg een gil tot iemand hem eens open deed en er een nieuwe batterij in gleed ela