waterbloemen ik zag de zee maar kon de snelle waterbloemen niet volgen in hun dalend en rijzend racen naar strand waar ze in schuim kapot sloegen onder de harde hand van een straffe wind tot niemand ze meer vindt ik ben toch terug gegaan in kalmer tij bij een volle maan om ze te determineren en hun namen te leren wilde hen niet in anonimiteit vergeten zij die op woeste golven het leven goed speelden in een nog paradijselijke vloed wil melker 17/04/2017