De weg is vlak gebleven
en, tot nu toe althans,
boven rotsvaste twijfel verheven.
Mijn weg is op schrift gesteld
als vermaak doch ook lering,
zo staat ergens vermeld.
Een deviatie van een planetaire twist,
meer stelt mijn weg niet voor, bovendien
in een oogwenk uit eeuwigheid gewist.
Vermits stiltes zich aaneenrijgen
tot geboeide taal,
zodra mijn woorden zwijgen.
Zie het niettemin als bericht,
nochtans geen reden tot paniek.
Vanwaar dan dat zure gezicht?