er brandt wierook terwijl hij de kamer beschrijft hij tekent letters met iets van zon door een regen van bloesems over het zachte okker tot een dans van woorden evenals een herboren melodie verzachtend is te voelen in een andere taal zo voelbaar nu als ik mijn omzwervingen van die dagen bijna transparant daar ergens als een sluier neerlig blijven ze bindend in zijn emoties en dan een stilte die breekbaar en rakend de weerklank van verlangen en droom over deze eerste lente avond tot licht draagt en als spiegel schrijft te lezen en enkel meer voelbaar maakt hoe kwetsbaar het hart is