Het is zoals het is.
Toen het leven stopte, als het tikken van een klok ,
En de stilte oorverdovend werd.
Hoor je het zachte huilen van de zwakke wereld,
En de aarde werd overspoeld met tranen.
De lichtbronnen van het hart flikkert zacht,
En het zoemen van een nieuwe dag breekt aan.
Het duistere verlangen spat uit elkaar,
Als een gekleurde belleblaas in de zon.
Nieuw leven is geboren uit een zwak moment,
Groeiend in de mist van de morgen dauw,
Het laat de laatbloeiers sprankelen in verwondering,
Omdat het leven en liefde nog bestaat.