Bezitterig…
haar ogen zo diepzeeblauw
net frisse hemelkleuren na een zomerbui
het rode van haar mond, een plek van herkenning
op haar blanke huid
de steen die in haar navel zit
doet mij verlangen naar ver vervlogen tijden
waar meisjes met gouden lokken
de onschuld in mijn ogen hebben verdreven
zolang ik maar haar naam beschrijf
in duizend liefdesbrieven
zal zij mijn leven leiden, vertrouwen erven
onder invloed van kleine aanrakingen
en zachte liefdesgebaren zegt ze
- ik hou van jou-
en ik geloof haar
om enkele seconden later mezelf te verliezen
in die eeuwig durende twijfel…
esteban 22 Maart 2014