Het regent op de Veluwe
Ze springt onder een trein
Het regent op de Veluwe
Zo simpel kan dat zijn
Het regent en het regent
de druppels vallen, zij
-in stukjes en in beetjes-
ziet nu: niets gaat echt voorbij
De raadsels van de wereld
ze drinkt ze op als wijn
Ze kijkt wat naar de sterren;
de dood is hun refrein
Het leven is een spuitje
-geen bitter medicijn-
het prikje duurt maar even
slechts zelden doet het pijn